معجزه مامان و بابایی

قهرمان 5ساله من از صبح تو خونه دنبال کادو میگشت..ظهر که من خواب بودم دیدم تمام کشوها و کابینت ها را داره میگرده و با خودش میگفت پس کادو هام کجاست...دوست داشتم این نگرانی معصومانه راهزار بار فیلم میگرفتم...اینقد گشتی و بازی کردی تا خوابت برد...عصر که بیدار شدی میگی من خابیدم تا برای تولدم انرژی داشته باشم...نازنینم معصومیت بی حد و اندازه تو خیلی دوست داشتنیه...و تمام دیشب را با ذوق با لباس سوپر من خابیدی که صبح بری مدرسه طبیعت و بگی من قهرمانم....محمدرضا تو واقعا قهرمانی...در پناه خدا شاد با ...

محمدرضای نازنینم اینقدر این روزها سریع و پر شتاب بزرگ میشی که فرصت ثبت ثانیه های بی نظیر معصومیتت را ندارم... کمتر از یک ماه دیگه 5 سال شما تموم میشه و به قول خودت یه کم مرد میشی نازنینم توانایی هات و شیرین کایر های جدیدت اینقد زیاده که نمیدونم چی بنویسم امسال تابستون رفتی مدرسه طبیعت...یکی از بی نظیرترین تجربه های زندگیتو داشتی... و من هیچ وقت تو رو اینقدر شاد ..و اینقدر پر هیجان ندیده بودم... خیلی شاد هستی اونجا و هر روز برای من یه تجربه جدید میگی...میگی مامان انگشت های اردکا یه جور جالبیه که باعث میشه تند راه بره... میگی مامان مرغو که انداختیم تو استخر غرق شد..رو اب وایساد!! میگی دیگه یاد گرفتم چطوری خروسو بغل کنم...